به گزارش تحریریه، به نقل از یورونیوز، «ونتیان» با حدود ۲۰ تن وزن، در حالی که هیچ فضانوردی را به همراه نداشت، در ساعت ۲:۲۲ بعد از ظهر به وقت محلی (۶:۲۲ به وقت گرینویچ) توسط موشک «لانگ مارچ 5B» از مرکز پرتاب «ون‌چانگ» واقع در استان هاینان چین به فضا پرتاب شد.

طول این ماژول تقریباً ۱۸ متر و قطر آن ۴.۲ متر است و قرار است پس از رسیدن به محل، در کنار اولین ماژول پرتاب شده یعنی «تیان‌هه» که ماژول اصلی محسوب می‌شود و از آوریل ۲۰۲۱ در مدار است، پهلو بگیرد.

عملیات پرتاب این ماژول برای کارشناسان چینی یک چالش جدی بود؛ زیرا پرتاب موفقیت آمیز و استقرار آن در مدار، مستلزم صرف دقت بسیار بالا و حتی استفاده از یک بازوی روباتیک است.

ماژول‌ها در واقع کابین‌هایی هستند که یا به عنوان سکونتگاه‌های فضانوردان و یا آزمایشگاه‌هایی برای فعالیت‌های تحقیقاتی آنها عمل می‌کنند.

در ماژول «ونتیان» سه فضا برای خواب، یک توالت و یک آشپزخانه طراحی شده است و قفسه‌هایی برای انجام آزمایش‌های علمی نیز وجود دارد. 

این ماژول همچنین در صورت خرابی ایستگاه فضایی، به عنوان یک پلتفرم پشتیبان برای کنترل ایستگاه فضایی عمل می‌کند.

قرار است ایستگاه فضایی چین که در زبان چینی «تیانگونگ» (کاخ آسمانی) و در سطح بین‌الملل با نام اختصاری CSS (یا همان Chinese space station) نامیده می‌شود، تا پایان سال جاری میلادی بطور کامل عملیاتی شود.

قرار است دومین ماژول آزمایشگاهی چین نیز در ماه اکتبر پرتاب شود تا این ایستگاه فضایی بتواند شکل نهایی خود را که مانند حرف T است، بگیرد و فضانوردان بتوانند تحقیقات فضایی خود را آغاز کنند.

بزرگی کل این مجموعۀ فضایی، به اندازه ایستگاه فضایی «میر» است که متعلق به اتحاد جماهیر شوروی پیشین و سپس روسیه بود و در نهایت در ۲۳ مارس ۲۰۰۱ میلادی از مدار خارج شد.

چین چندین دهه است که میلیاردها یورو را صرف برنامه فضایی خود کرده است و انتظار می‌رود این ایستگاه فضایی دست‌کم ۱۰ سال عمر کند.

پایان/